گوگوش – طلاق

بشنو همسفر من از اين قصه تلخ راه دشوار ای تو تك چراغ اين شب تار اين كه گذشتن از كنار قصه ها نيست اين كه يه تصوير از سقوط آدما نيست ما بي تفاوت به تماشا ننشستيم ما خود درديم اين نگاهی گذرا نيست سفر چه تلخه در امتداد اندوه حس كردن مرگ لحظهء ويرانی كوه همپای هر بغض شكستن و چكيدن از درد غربت بي صدا فرياد كشيدن بشنو همسفر من با هم رهسپار راه درديم با هم لحظه ها را گريه كرديم ما در صداي بي صداي گريه سوختيم ما از عبور تلخ لحظه قصه ساختيم از مخمل درد به تن عشق جامه دوختيم تا عجز خود را با هم و بي هم شناختيم تنهايي رفتيم به عجز خود رسيديم با هم دوباره زهر تنهایی چشيديم شايد در اين راه اگر با هم بمانيم وقت رسيدن شعر خوشبختی بخوانيم