شادمهر – پاییز

وقتی چشت پاییز میشه باغ دلت گلریز میشه تصویر غم می‌شینه تو چشم سیاهت وقتی چشت لبریز میشه اشک‌های تو آویز میشه دونه دونه می‌چیکه از چشم سیات نمیدونی،دل آدم رو چه می‌شکونی خودت بهتر از هر کی می‌دونی که بارون پاییز می‌سوزونه دل آدم رو آی نمیدونی دل آدم رو چه میشکونی خودت بهتر از هر کی می‌دونی که بارون پاییز می‌سوزونه دل آدما رو می‌خوای بری حرفی نداری اشکات دارن جار می‌کشن رفتن همیشه پر غم،انگار دارن داد میکشن آی نمیدونی دل آدم رو چه می‌شکونی خودت بهتر از هر کی می‌دونی که بارون پاییز می‌سوزونه دل آدما رو آی نمیدونی دل آدم رو چه میشکونی خودت بهتر از هر کی می‌دونی که بارون پاییز می‌سوزونه دل آدما رو وقتی چشت پاییز میشه باغ دلت گلریز میشه تصویر غم می‌شینه تو چشم سیاهت وقتی چشت لبریز میشه اشک‌های تو آویز میشه دونه دونه می‌چیکه از چشم سیات نمیدونی دل آدم رو چه می‌شکونی خودت بهتر از هر کی می‌دونی که بارون پاییز می‌سوزونه دل آدما رو آی نمیدونی دل آدم رو چه می‌شکونی خودت بهتر از هر کی می‌دونی نمیدونی دل آدم رو چه می‌شکونی می‌خوای بری حرفی نداری اشکات دارن جار می‌کشن رفتن همیشه پر غم،انگار دارن داد میکشن آی نمیدونی دل آدم رو چه می‌شکونی خودت بهتر از هر کی می‌دونی که بارون پاییز می‌سوزونه دل آدما رو که بارون پاییز می‌سوزونه دل آدما رو