معین – یکی را دوست می دارم

یکی را دوست می دارم یکی را دوست می دارم ولی افسوس او هرگز نمی داند نگاهش می کنم نگاهش میکنم شاید بخواند از نگاه من که او را دوست دارم ولی افسوس او هرگز نگاهم را نمی خواند بله بی بی ناز خیلی ها خیلی چیزها رو دوست دارن اما ما یکی رو دوست داریم و اون ایرانه، این حرف رو همیشه زدیم حالا هم میزنیم در آینده هم خواهیم زد خیلی ها خیلی چیزها رو دوست دارند روی برگ گل می نویسن روی جوی آب مینوسن روی طبیعت می نویسن و ما روی استخوان، روی قلب روی دل روی حواس خودمون مینویسیم که ایران تو رو دوست داریم و حرفمون رو هم پس نمیگیریم به برگ گل نوشتم من به برگ گل نوشتم من، که او را دوست می دارم ولی افسوس او گل را به زلف کودکی آویخت تا او را بخنداند من به خاکستر نشینی عادت دیرینه دارم سینه مالامال درد اما دلی بی کینه دارم پاکبازم من ولی در آرزویم عشق بازی مثل هر جنبنده ای من هم دلی در سینه دارم من عاشق عاشق شدنم من عاشق عاشق شدنم در کدامین مکتب و مذهب جرم است پاکبازی در جهان صدها هزاران پاکباز در سینه دارم کار هر کس نیست مکتب داری این پاکبازان هدیه از سلطان عشق بر هر دو پایم پینه دارم، پینه دارم من عاشق عاشق شدنم من عاشق عاشق شدنم من از بیراهه های حِلّه بر می گردم و آواز شب دارم هزار و یک شبی دیگر نگفته زیر لب دارم مثال کوره می سوزد تنم از عشق امید طَرب دارم حدیث تازه ای از عشق مردان حَلب دارم من عاشق عاشق شدنم من عاشق عاشق شدنم من به خاکستر نشینی عادت دیرینه دارم سینه مالامال درد اما دلی بی کینه دارم پاکبازم من ولی در آرزویم عشق بازیست مثل هر جنبنده ای من هم دلی در سینه دارم (من عاشق عاشق شدنم) اگه دل ساده نبود عاشق هر کی نمی شد آویزون به پوکی هر نخ پرکی نمی شد اگه دل ساده نبود گول نمیخورد، خر نمی شد پیش هر ناکس و کس این همه منتر نمیشد د به دادم برس همسایه برس مخلصتم اگه دل ساده نبود زودی که ریشخند نمیشد با دو تا حرف قشنگ پیش کسی بند نمیشد اگه دل ساده نبود حیرون ویلون نمیشد