معین – پریچه

می خونم به هوای تو پریچه چه قدر خالیه جای تو پریچه دلم کرده هوایت، وای پریچه دلم تنگه برایت تو رو می طلبم لحظه به لحظه تویی تاب و تبم لحظه به لحظه چشات شهر منه، که شهر قصه است برای هر شبم لحظه به لحظه تو از هزار و یک شبی پریچه به جز تو زندگی هیچه پریچه یه دنیا همه هیچه، وای پریچه دنیا بی تو هیچه من از نگاه تو شبو شناختم غزل دیدم و عاشقانه ساختم تو هر بیت غزل، قصه چشمات دلم قافیه شد، قافیه باختم شب چشم تو قیمتی ترینه به انگشتر عمر من نگینه همه دنیای من فقط همینه همین شرقی ترین شب زمینه تو از هزار و یک شبی پریچه به جز تو زندگی هیچه پریچه یه دنیا همه هیچه، وای پریچه دنیا بی تو هیچه تو معجون گل و مخمل و نوری پریواره قصه های دوری تموم قصه ها بی تو می میرن که تو حوصله سنگ صبوری تو رو می طلبم لحظه به لحظه تویی تاب و تبم لحظه به لحظه چشات شهر منه، که شهر قصه است برای هر شبم لحظه به لحظه تو از هزار و یک شبی پریچه به جز تو زندگی هیچه پریچه یه دنیا همه هیچه، وای پریچه دنیا بی تو هیچه تو رو می طلبم لحظه به لحظه تویی تاب و تبم لحظه به لحظه چشات شهر منه، که شهر قصه است برای هر شبم لحظه به لحظه تو از هزار و یک شبی پریچه به جز تو زندگی هیچه پریچه یه دنیا همه هیچه، وای پریچه دنیا بی تو هیچه