هایده – کی میدونه

اگر از پرنده پروازو بگیرن چی میمونه اگه از مستای شب خوندن آوازو بگیرن چی میمونه اگه از هرچی صداست زمزمه ی ساز و بگیرن چی میمونه کی می دونه چی میمونه کی می تونه که ندونه من می دونم من میتونم واسه اینه که میخونم واسه اینه که می خونم پای پروانه پر از بوی گل توی دست باغچه ها لاله پره گلدونه عتیقه ات اون کنجه حیاط اما توش یک عالمه نقش گل فصل گل جشن پرنده فصله عطرهای رونده نرگسی گل زرد و سبزه رو لب هاش حجله ی خنده رو لباش حجله ی خنده واسه غم شوقه نموندن غم ابرهای بلنده واسه ما بهم رسیدن مثل دیوار و کمنده مثله دیوار و کمنده اگه از پرنده پروازو بگیرن چی میمونه اگه از مستای شب خوندن آوازو بگیرن چی میمونه اگه از هرچی صداست زمزمه ی سازو بگیرن چی میمونه کی می دونه چی می مونه کی می تونه که ندونه من می دونم من می تونم واسه اینه که میخونم واسه اینه